28. Φεβρουάριος 2022
Όλοι μας τις έχουμε – αναμνήσεις από τη ζωή μας που θα προτιμούσαμε να μην ξανασκεφτούμε ποτέ και που θα θέλαμε να τις κλειδώσουμε μακριά. Ο λόγος γι’ αυτό είναι συνήθως τα επώδυνα και αφόρητα συναισθήματα που συνδέονται με αυτά. Η καταπίεση αυτών των συναισθημάτων είναι καταρχήν δυνατή και αποτελεί σημαντική στρατηγική επιβίωσης για ορισμένες φάσεις της ζωής, αλλά δεν εξαφανίζονται μακροπρόθεσμα. Παρόλο που η διαδικασία της καταπίεσης είναι συχνά ασυνείδητη, απαιτεί τεράστια ποσότητα ενέργειας και μπορεί να αποβεί μακροπρόθεσμα επιζήμια για την ψυχική υγεία.
Τα συναισθήματα είναι υποκειμενικές καταστάσεις που προκύπτουν κάθε φορά που οι σκέψεις μας αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον μας, τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα. Δημιουργούνται από την ερμηνεία μας και μας βάζουν σε σχέσεις με άλλους ανθρώπους με έναν πολύ ατομικό τρόπο. Με τη βοήθεια των συναισθημάτων μας, έχουμε τότε τη δυνατότητα να μπούμε στη θέση των άλλων και να κατανοήσουμε τις ανάγκες τους. Μας προσφέρουν επίσης πρόσβαση στον εαυτό μας, επισημαίνοντας εσωτερικές εντάσεις και ανεκπλήρωτες ανάγκες. Η νευρωνική βάση για τα συναισθήματα παρέχεται από το μεταιχμιακό σύστημα, το συναισθηματικό κέντρο του εγκεφάλου. Είναι στενά δικτυωμένος με άλλες περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες στη συνέχεια επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας.
Οι λόγοι για τους οποίους καταπιέζονται τα συναισθήματα μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί. Πεποιθήσεις όπως: “Τα συναισθήματα είναι απόδειξη αδυναμίας”, “Δεν είναι σωστό να θυμώνεις” ή “Οι άνδρες δεν πρέπει να κλαίνε” μπορεί να έχουν τις ρίζες τους ήδη από την παιδική ηλικία. Ωστόσο, η απώθηση των δυσάρεστων συναισθημάτων μπορεί επίσης να είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός για την εξασφάλιση της ψυχολογικής επιβίωσης. Οι τραυματικές εμπειρίες που παραμένουν ανεπεξέργαστες είναι ένα πολύ δημοφιλές παράδειγμα αυτού. Αν και οι στρατηγικές για την καταστολή των αρνητικών συναισθημάτων μπορεί να είναι πολύ ατομικές, μπορούν να χωριστούν βασικά σε δύο ομάδες:
Απόσπαση προσοχής: Αξιολογώντας, αμφισβητώντας και ταξινομώντας ορθολογικά ένα συναίσθημα, το μυαλό μας παίρνει το πάνω χέρι. Ως αποτέλεσμα, το συναίσθημα μπορεί πιο εύκολα να απομακρυνθεί και να απορριφθεί ως άσχετο ή γελοίο. Ο νους μπορεί να κατευθυνθεί σε κάτι άλλο από το να αισθάνεται το συναίσθημα. Η τηλεόραση, η χρήση του διαδικτύου, η υπερβολική έξοδος ή εργασία είναι μερικές κλασικές εκδηλώσεις. Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για να αφιερώσετε στα συναισθήματα.
Αναισθησία: Οι κλασικοί μηχανισμοί αναισθησίας είναι τα ναρκωτικά όπως το αλκοόλ ή η νικοτίνη, η υπερβολική κατανάλωση φαγητού και η επιθυμία πάντα για νέες εμπειρίες. Συχνά αυτοί οι μηχανισμοί εμφανίζονται πριν καν γίνει συνειδητά αντιληπτό το αρνητικό συναίσθημα.
Υπάρχει ένας αριθμός αρνητικών συναισθημάτων που μπορούμε να καταπιέσουμε – μεταξύ άλλων:
Ο θυμός είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα που εκδηλώνεται συχνότερα σε δυσάρεστες καταστάσεις, για παράδειγμα όταν η προσωπικότητα δέχεται επίθεση. Έχει δύο πολύ σημαντικές λειτουργίες: Από τη μία πλευρά, μπορεί να δημιουργήσει φόβο στους γύρω μας, προκαλώντας τους να επιλέξουν να προσπαθήσουν να χαλαρώσουν την κατάσταση, να φύγουν ή να εμπλακούν σε αντιπαράθεση. Από την άλλη πλευρά, ο θυμός έχει επίσης μια διεγερτική επίδραση για την προετοιμασία μας για σύγκρουση. Όταν ο θυμός είναι παραδεκτός, μπορεί να εμφανιστούν σωματικά συμπτώματα όπως επιτάχυνση της αναπνοής, του καρδιακού παλμού ή της αρτηριακής πίεσης. Ειδικά ο θυμός συχνά καταπιέζεται επειδή θεωρείται συνήθως ακατάλληλος στη σημερινή κοινωνία μας. Αυτό είναι ιδιαίτερα προβληματικό επειδή μπορεί επίσης να αποτελέσει αποφασιστική ώθηση για την αλλαγή και την επίλυση συγκρούσεων καθώς και προβλημάτων
Η θλίψη είναι ένα αίσθημα πόνου ή απογοήτευσης που προκύπτει σε καταστάσεις που δεν ελέγχονται από εμάς. Συχνά αποτελεί αντίδραση σε ένα τραγικό γεγονός, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, η απώλεια της εργασίας ή η απόρριψη. Βασικά, η θλίψη μας βοηθά να επεξεργαστούμε και είναι απαραίτητη για να αποδεχτούμε τις εμπειρίες και να τολμήσουμε έναν νέο προσανατολισμό. Σωματικά, μπορεί να αντανακλάται σε κόπωση, διαταραχές του ύπνου, έλλειψη όρεξης και δύναμης και γενική κακουχία.
Το άγχος μας βοηθά να αναγνωρίζουμε έγκαιρα τους κινδύνους και έχει προστατευτικό μηχανισμό. Μας κάνει να αισθανόμαστε αγχωμένοι, νευρικοί και μας κάνει πιο επιγυλακτικούς και προσεκτικούς. Βασικά, το άγχος προκαλείται από καταστάσεις που χαρακτηρίζονται ως υποκειμενικά απειλητικές. Αυτά μπορεί να είναι εξετάσεις, μια επίσκεψη στο γιατρό ή ανησυχίες για άλλους ανθρώπους. Ωστόσο, ο φόβος προσφέρει επίσης την ευκαιρία να μας βγάλει από τη ζώνη άνεσής μας και να μας αφήσει να γίνουμε θαρραλέοι. Προσφέρει την ευκαιρία για ανάπτυξη και για να κάνουμε κάτι καινούργιο. Σωματικά, το άγχος εκδηλώνεται συνήθως με ένταση, αυξημένο καρδιακό ρυθμό και εφίδρωση.
Η καταπίεση των συναισθημάτων απαιτεί αρχικά πολλή ενέργεια. Η νωθρότητα, η εξάντληση ή η κούραση εμφανίζονται ήδη χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια δραστηριότητα. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με μια μπάλα γεμάτη αέρα που προσπαθεί επανειλημμένα να σπρωχτεί κάτω από το νερό. Λειτουργεί, αλλά απαιτεί συνεχή προσοχή και προσπάθεια. Παρά την υψηλή ενεργειακή δαπάνη, τα συναισθήματα δεν εξαφανίζονται καθόλου, αλλά συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου και επανέρχονται στην επιφάνεια με τη μορφή σωματικών ενοχλήσεων (όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, στομαχικά προβλήματα ή καρδιακές παθήσεις), αλλά κυρίως με ψυχικές ασθένειες. Εκεί, τα καταπιεσμένα συναισθήματα αντικατοπτρίζονται σε καταστάσεις άγχους, κατάθλιψης, εξουθένωσης ή εθισμού.
Σε όλα τα μοτίβα ασθένειας που βασίζονται σε καταπιεσμένα συναισθήματα, το άτομο που πάσχει κάποια στιγμή δεν γνωρίζει πλέον τι αισθάνεται. Αυτό είναι πολύ κακό, επειδή τα συναισθήματα είναι το ανθρώπινο σύστημα πλοήγησης για να ξέρεις αν κάτι είναι καλό ή κακό για σένα, και ελέγχουν τις σκέψεις και τις πράξεις σου ανάλογα. Δεν είναι πλέον δυνατό να εργαστεί κανείς για τα όνειρα και τους στόχους του και οι συγκρούσεις αποφεύγονται προκειμένου να αποφευχθούν περαιτέρω αρνητικά συναισθήματα. Αυτό με τη σειρά του καθιστά πιο δύσκολο να έχουμε σχέσεις που βασίζονται στα συναισθήματα. Λόγω της μόνιμης προσπάθειας, οι επηρεαζόμενοι παρατηρούν επίσης ότι δεν είναι πλήρως παρόντες και, για παράδειγμα, δεν μπορούν πλέον να παρακολουθούν συζητήσεις με πλήρη προσοχή
Άλλο πράγμα είναι να καταπιέζεις τα αρνητικά συναισθήματα, αλλά ο κίνδυνος είναι να καταπιέζεις όλα τα θετικά συναισθήματα και να μην είσαι σε θέση να τα νιώσεις. Ως αποτέλεσμα, ένα αίσθημα μουδιάσματος και απάθειας απέναντι στη ζωή καθώς και απομόνωσης μπορεί να εδραιωθεί γρήγορα.
Σημαντικό: Πολλοί επιστήμονες συμφωνούν ότι περίπου το 90 τοις εκατό όλων των ασθενειών προκαλείται από συναισθηματικές κληρονομιές . Αυτές οι κληρονομιές αποτελούνται από μια δέσμη συναισθημάτων που είναι ένα είδος καταγραφής του παρελθόντος στο νευρικό σύστημα. Αυτό υποδηλώνει στο υποσυνείδητο ότι είναι εκτεθειμένο στις ίδιες περιβαλλοντικές συνθήκες που ήταν και τότε.
Η επεξεργασία του συναισθηματικού κόσμου μπορεί να γίνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Σε κάποιους αρέσει να μιλούν για τα συναισθήματά τους, άλλοι προτιμούν να ασκούνται. Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό τα συναισθήματα να επιτρέπονται συνειδητά και να μην κρίνονται. Οι ακόλουθες πρόσθετες προτάσεις μπορούν να προστατεύσουν από την καταπίεση των συναισθημάτων:
Ωστόσο, το να αντιμετωπίζετε τα συναισθήματά σας και να τα επιτρέπετε δεν σημαίνει ότι χάνετε την ψυχραιμία σας. Ειδικά όταν μόλις αρχίζετε να εξετάζετε τα συναισθήματά σας και να βρίσκετε έναν καλό τρόπο να τα αντιμετωπίζετε, απαιτείται εξαιρετική προσοχή. Αν δεν υπάρχει κάποιος από τους φίλους σας τον οποίο να μπορείτε να εμπιστευτείτε, υπάρχουν πολλές ομάδες αυτοβοήθειας στις οποίες μπορείτε να ενταχθείτε. Εάν αυτό δεν προσφέρει καμία ανακούφιση και η καθημερινή ζωή απαιτεί περισσότερη ενέργεια από όση δίνει, καλό είναι να αναζητήσετε επαγγελματική υποστήριξη από έναν ψυχοθεραπευτή.
Κατηγορίες: Διαταραχές άγχους