Θέμα ταμπού: αυτοκτονία

21. Νοέμβριος 2022

Οι άνθρωποι που θέλουν να αυτοκτονήσουν δεν μπορούν να βοηθηθούν. Τα άτομα που αναφέρουν σκέψεις αυτοκτονίας δεν αναλαμβάνουν δράση. Η συζήτηση για το θέμα αυξάνει τον κίνδυνο. Μια φορά σκέψεις αυτοκτονίας, πάντα σκέψεις αυτοκτονίας. Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους μύθους που κυκλοφορούν γύρω από την αυτοκτονία. Και επειδή το θέμα είναι τόσο πολύπλοκο και δυσάρεστο, λαμβάνει πολύ λίγη προσοχή στην κοινωνία μας και οδηγεί σε μεγάλη αδυναμία όταν κάποιος επηρεάζεται.

Γιατί μιλάμε για αυτοκτονία αντί για αυτοκτονία;

Εδώ και χρόνια διεξάγεται μια ζωντανή συζήτηση. Παρόλο που και οι δύο όροι σημαίνουν το σκόπιμο τέλος της ίδιας της ζωής κάποιου, έχουν διαφορετικές έννοιες. Για παράδειγμα, ο όρος “αυτοκτονία” θεωρείται συχνά ως επιζήμιος από τους θιγόμενους, τους συγγενείς και τους επιζώντες εξαρτώμενους, δεδομένου ότι ένα άτομο που βάζει τέλος στη ζωή του δεν διαπράττει εγκληματική πράξη και δεν θέλει να πεθάνει με τη θέλησή του. Για το λόγο αυτό, η αυτοκτονία περιγράφει με μεγαλύτερη ευαισθησία ότι οι ενδιαφερόμενοι δεν βλέπουν άλλη διέξοδο σε μια οξεία κρίση για να τερματίσουν τον πόνο τους.

Αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορά

Εκτός από την ευαίσθητη χρήση της ορολογίας, είναι σημαντικό να γίνεται διάκριση μεταξύ ενεργητικών και παθητικών αυτοκτονικών σκέψεων καθώς και αυτοκτονικής συμπεριφοράς:Παθητικές αυτοκτονικές σκέψεις: Περιλαμβάνουν σκέψεις για τον θάνατο του ατόμου χωρίς σοβαρή πρόθεση να θέσει τέλος στη ζωή του. Στη φαντασία, τα άτομα που επηρεάζονται μπορεί, για παράδειγμα, να υποφέρουν από μια θανατηφόρα ασθένεια, να εμπλακούν σε ατύχημα ή απλώς να μην ξυπνήσουν ένα πρωί.Ενεργές αυτοκτονικές σκέψεις: Στο πλαίσιο των ενεργών σκέψεων να βάλει κανείς τέλος στη ζωή του, ήδη μελετώνται συγκεκριμένα μέτρα και σχέδια.Αυτοκτονική συμπεριφορά: Η αυτοκτονική συμπεριφορά περιλαμβάνει τη συζήτηση για αυτοκτονικές σκέψεις καθώς και ενέργειες που σχετίζονται με τον τερματισμό της ζωής, όπως η αυτοτραυματική συμπεριφορά ή οι απόπειρες αυτοκτονίας. Γίνεται σαφές ότι υπάρχουν διάφορα στάδια με τα οποία αυξάνεται η πίεση του πόνου και ο κίνδυνος για τη ζωή. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντικό να δίνετε προσοχή ακόμη και στις παθητικές αυτοκτονικές σκέψεις. Οι συγγενείς θα πρέπει επίσης να επαγρυπνούν στην περίπτωση αυτοτραυματικής συμπεριφοράς χωρίς πρόσθετη έκφραση αυτοκτονικών σκέψεων, διότι μπορεί να είναι πιθανό ότι το άτομο που επηρεάζεται δεν βλέπει κανέναν άλλο τρόπο να επιστήσει την προσοχή στην αγωνία του.

Αριθμοί – Δεδομένα – Γεγονότα

Η σημασία της ενασχόλησης με το θέμα της αυτοκτονίας γίνεται ακόμη πιο σαφής όταν εξετάζουμε τα δεδομένα. Σε πρόσφατες εκθέσεις, η Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία κάνει λόγο για 9206 άτομα που αυτοκτόνησαν το 2020. Συγκριτικά, το ίδιο έτος περίπου 3000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τροχαία ατυχήματα, 1500 από κατάχρηση ναρκωτικών και 270 από AIDS. Ο αναφερόμενος μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 59 έτη και στο 75%, το ποσοστό των ανδρών ήταν σημαντικά υψηλότερο. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι ήταν η ασφυξία, ο στραγγαλισμός και ο απαγχονισμός. Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι που έχουν ήδη αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν φέρονται να έχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο να το ξανακάνουν. Επιπλέον, σχεδόν οι μισοί από τους πληγέντες είχαν ζητήσει βοήθεια από γιατρό λιγότερο από ένα μήνα πριν. Το γεγονός αυτό καθιστά για άλλη μια φορά σαφές πόσο σημαντικό είναι να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι αυτοκτονικές σκέψεις και πόση βοήθεια μπορεί να παρασχεθεί εάν υπάρχει επαρκής εκπαίδευση για το θέμα.

Γιατί μπορεί να φτάσει τόσο μακριά

Για την πρόληψη των αυτοκτονιών, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε το ιστορικό. Υπάρχουν δύο μεγάλες ομάδες παραγόντων κινδύνου:

Ψυχική ασθένεια

Αυτό επηρεάζει το 90 τοις εκατό των ανθρώπων που πεθαίνουν από αυτοκτονία. Η κατάθλιψη είναι η πιο συχνή, ακολουθούμενη από τον εθισμό και τη σχιζοφρένεια.

Εξωτερικοί παράγοντες

• Χρόνιες ασθένειες
• Απώλειες
• Τραύμα
• Κατάχρηση
• Συγκρούσεις
• Μοναξιά
• Ανεργία
• Χρέη

Αλλά να είστε προσεκτικοί! Μόνο ένα μεμονωμένο εξωτερικό γεγονός ή ένα σύντομο καταθλιπτικό επεισόδιο δεν οδηγεί άμεσα στην αυτοκτονία. Εξαρτάται πάντα από το άτομο, από το πόσους πόρους διαθέτει ένα άτομο και από το πόσο υψηλό είναι το επίπεδο υποστήριξης για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Κατ’ αρχήν, ο καθένας μπορεί να βρεθεί σε μια τέτοια κρίση υπό ορισμένες συνθήκες, στις οποίες όλα φαίνονται απελπιστικά.

Προειδοποιητικά σήματα και γρήγορη βοήθεια

Τώρα που γνωρίζουμε τι μπορεί να προκαλέσει μια αυτοκτονία, παραθέτουμε μια σύντομη περίληψη των προειδοποιητικών σημάτων και της υποστήριξης που μπορεί να βοηθήσει ιδίως τους συγγενείς να αναγνωρίσουν τις αυτοκτονικές προθέσεις και να αποτρέψουν μια απόπειρα.

Προειδοποιητικά σήματα

• Έντονη απελπισία
  Δηλώσεις όπως “Όλα δεν έχουν νόημα πια…”, “Τώρα κάτι πρέπει επιτέλους να συμβεί…” ή “Πρέπει να τελειώσει τώρα!”.
• Εκφράσεις αυτοκτονικών σκέψεων ή αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς
  Εδώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι η αντιμετώπιση τέτοιων σκέψεων μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε δράση!
• Βάλτε τα πράγματα σε τάξη
  Σε αυτά περιλαμβάνονται η εκχώρηση τιμαλφών, η σύνταξη διαθήκης ή ο αποχαιρετισμός αγαπημένων προσώπων. Τα επηρεαζόμενα άτομα μπορεί επίσης να εμφανίζονται ξαφνικά πιο ήρεμα και ισορροπημένα λίγο πριν από την αυτοκτονία τους, έτσι ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι αισθάνονται και πάλι καλύτερα.

Βοήθεια

• Ναμιλάτε και να είστε εκείΕίναι μύθος ότι η αντικειμενική συζήτηση με ένα άτομο που έχει τάσεις αυτοκτονίας μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση και ακόμη και να τονώσει την κατάσταση. Πολλοί από τους πληγέντες έχουν μεγάλη ανάγκη να τους βλέπουν και να μπορούν να εκφράζουν τις σκέψεις τους. Μια συζήτηση μπορεί να σας δώσει την αίσθηση ότι δεν είστε μόνοι σε αυτή την υποτιθέμενη απελπιστική κατάσταση και να σας δώσει νέα ελπίδα.
• Επαγγελματική υποστήριξηΑνεξάρτητα από το αν έχουν υπάρξει μέχρι τώρα “μόνο” παθητικές αυτοκτονικές σκέψεις ή αν έχει ήδη πραγματοποιηθεί απόπειρα αυτοκτονίας, θα πρέπει πάντα να αναζητείται υποστήριξη από ψυχοθεραπευτή, ψυχίατρο ή στο πλαίσιο νοσηλείας σε νοσοκομείο.
• Ανάληψη ευθύνηςΙδιαίτερα σε οξείες καταστάσεις, είναι συχνά δύσκολο για τους πληγέντες να αναζητήσουν βοήθεια λόγω συναισθημάτων ντροπής και ενοχής. Η συζήτηση με κάποιον είναι συνήθως αδύνατη σε αυτό το σημείο και συνιστάται η κλήση ενός γιατρού έκτακτης ανάγκης. Είναι σημαντικό σε καμία περίπτωση να μην αφήσετε τον πάσχοντα μόνο του και να κερδίσετε χρόνο, καθώς η επιθυμία για θάνατο είναι συνήθως μόνο προσωρινή.

Σε επείγουσες περιπτώσεις, φροντίστε να καλέσετε απευθείας το 112! Ανώνυμη και δωρεάν υποστήριξη παρέχεται επίσης όλο το εικοσιτετράωρο από την υπηρεσία τηλεφωνικής συμβουλευτικής στα τηλέφωνα 0800/111 0 111 και 0800/111 0 222.

Κατηγορίες: Κατάθλιψη Μη κατηγοριοποιημένο Γκαλερί